Komt het ooit weer goed?

Nu ik op zondagochtend terugkijk op een gezellige zaterdagavond, bekruipt me stil het gevoel, nu we al bijna een jaar in deze corona situatie zitten, of het überhaupt weer een keer normaal gaat worden. Kunnen we ooit weer met grote vriendengroepen bij elkaar zijn? Lachend om elkaars onnozele acties? Geplande avonden gewoon door laten gaan ook al hebben we met z’n allen een snotneus?

Een kort moment slaat de twijfel toe.

Puur omdat ik in het begin dacht ‘Ach, even een paar weken rustig aan en dan is het klaar.’ En terwijl ik dit vanmorgen opschreef in mijn journal, besefte ik me dat dit exact is wat je ook kan denken in het begin van een mindere periode in jouw leven.

Als je een week moe bent, denk je nog, ‘Oké, even wat eerder naar bed deze week, minder inplannen de komende weken en dan trekt het wel bij.’ Als je na een maand nog moe bent, en waarschijnlijk nog vermoeider dan ervoor, hoor je je buurvrouw praten over dat zij ook zo moe is. ‘Het zal er wel bij horen.’ denk je en je gaat door.

Totdat je een half jaar verder bent, elke dag wel kan janken, geen lontje meer hebt, spontaan ontploft als de vaatwasser niet is leeggeruimd, het duizelt in je hoofd, flauwvalt en je werk afbelt met de mededeling dat je ziek bent.

Je weet nog niet wat er precies met je aan de hand is, maar dat het even niet meer lukt, is wel duidelijk. Een jaar verder en een half jaar ziektewet later, weet je met terugwerkende kracht terugkijkende, dat het eigenlijk al jaren niet lekker met je ging en vraag je jezelf af of het ooit weer normaal wordt en goed komt.

Je was niet een paar weken moe, maar al jaren. Je liep niet een paar weken op je tenen, maar al jaren. Je had al jaren last van haaruitval, je huid was met vlagen super onrustig, had last van je darmen, je had eigenlijk altijd een zeurend gevoel in je hoofd, liep al tijden bij de fysio voor nek- en rugklachten, verdroeg prikkels slechter, viel regelmatig in slaap op de bank en afspraken zei je van tevoren af of maakte ze niet meer.

Je hebt niet van het 1 op het andere moment een depressie. Je bent niet opeens overspannen. Het is niet in 1 keer te veel. Er gaan heel veel signalen aan vooraf, maar omdat je op de automatische piloot stond (en dus niet in contact was met je lijf), heb je ze niet opgemerkt als zijnde ‘pas op!’-signalen. Je hebt ze wel ervaren, maar geen gehoor aangegeven. Je hebt ze wel gevoeld, maar er niks mee gedaan. En dat is logisch.

Niemand denkt bij de eerste vermoeide dag ‘Ik moet stoppen, want dit kan zo niet langer.’ Daar heb je meerdere signalen voor nodig.

Uiteindelijk komt er een moment dat je op de rem trapt. Doe je dat niet, dan gaat er een moment komen dat er voor je op de rem getrapt wordt. Door je lichaam. Stap voor stap, als je niks met de milde signalen hebt gedaan, schakelt het lichaam functies uit. Net zolang, tot je niet anders kan dan omvallen en blijven liggen.

Ik weet hoe dat voelt. Tot drie keer toe heb ik dit ervaren, waarvan de derde keer echt verschrikkelijk was. Mijn armen tintelden, kon ze niet meer bewegen en in paniek dacht ik eerst dat ik epilepsie of MS had.

Weken heb ik met een soort grieperig gevoel in bed gelegen, waar de kinderen (toen 2 en 4) in hun pyjama’s om me heen huppelden, niet wetende wat ik met ze moest. De meest simpele dingen zoals aankleden en eten geven kwamen niet meer in me op. Ik was echt compleet uitgeschakeld.

Ik weet ook hoe het voelt om na een paar maanden, voor mijn gevoel stilstaan, te denken: ‘Komt het ooit weer goed?’ ‘Wordt het ooit weer normaal?’ Op vragen als ‘Hoe gaat het nu met je?’ wist ik geen antwoord te geven. ‘Goed? Wat is goed? Hoe voelt dat? Wat voor woord geef ik aan hoe ik me nu voel?’

Download gratis mijn E-book waarin je kennismaakt met de 1e levels van het coachprogramma waardoor je nooit meer terugvalt en voor altijd relaxed leert leven.

Toch komt het goed. Toch kan je op een gegeven moment weer woorden geven aan hoe je je voelt. Toch ga je weer echt oprecht kunnen lachen. Toch ga je weer de energie voelen stromen. Toch ga je weer heerlijk kunnen slapen. Toch ga je weer de kriebel voelen om leuke dingen in te plannen. Toch ga je weer zin hebben om te werken.

Toch ga jij uit deze moeilijke periode komen. Stap voor stap ben je uitgeschakeld en stap voor stap kan jij jezelf weer inschakelen.

Vanuit mijn eigen ervaring en de kennis die ik heb opgedaan is Personal Life Levels ontstaan. Een coachprogramma, waarbij ik dagelijks voor je klaarsta, samen met jou aan een fundament ga bouwen, waardoor je volledig jezelf gaat zijn, zodat je nooit meer terugvalt en voor altijd relaxed gaat leven!

Vraag gratis een waardevol telefoontje met mij aan als jij je herkent in bovenstaande en wel toe bent aan nieuwe positieve energie en rust in je hoofd!

Ook kan je mij volgen en een bericht sturen via Instagram @coachvoorjeleven. Daar ben ik dagelijks te vinden!

Heel veel liefs Inge